Over het algemeen sta ik wel bekend om mijn langdradigheid en het feit dat ik niet altijd echt kort van stof ben. Bij ons bezoek aan Bolton Wanderers stond ik echter flink in de schaduw van onze gids Dave. Deze man wist werkelijk waar niet van ophouden en bij elk gangetje, holletje, hoekje kwam er een lang verhaal over iets wat in 1894 gebeurd was en waar hij blijkbaar zelf ook nog bij geweest was. Wij waren zijn enige gasten, dus het was een privé rondleiding en blijkbaar beviel hem dat wel: geen enkel detail uit de gehele geschiedenis van Bolton Wanderers werd overgeslagen.
De toer begon in de catacomben van het stadion, waar grote, illustere namen levensgroot op de muren staan afgebeeld. Zij weerspiegelen de succestijden van de club die inmiddels al een tijdje in het verleden liggen. Bolton staat ook bekend als het ultieme voorbeeld van hoe je een club niet moet besturen. Veel verkeerde beslissingen en financieel wanbeleid wat uiteindelijk resulteerde in 2012 in degradatie naar de Championship en in 2016 zelfs naar League One. Inmiddels zijn ze weer terug in de Championship, maar de financiële problemen zijn nog niet voorbij. Het stadion is groot en zorgt zeker wel voor een bepaalde grandeur. Er zit zelfs een hotel in één zijde van het Macron stadium.
Door de rondleiding kwamen we eigenlijk op de standaard plekken die je normaal gesproken bij een stadiontoer mag verwachten: de persruimte, de kleedkamers, de bestuurskamer, de sponsorruimte, de spelerstunnel en natuurlijk de dugout aan de rand van het veld. Dwalend door de vele gangen van het stadion, voorzien van foto’s en shirtjes, kregen we het gevoel dat we echt letterlijk elk hoekje en gaatje te zien kregen. Het hoogtepunt was zowel letterlijk als figuurlijk het bezoek aan de hangende ruimte boven de tribune in de nok van het stadion, waar normaliter de Tv-camera’s staan opgesteld. Nu ben ik niet angstig aangelegd, maar lopend over de smalle ijzeren balustrade, keek ik toch vooral recht vooruit en zo min mogelijk naar beneden. Sowieso was het vooruitkijken geen straf, want je keek boven de tribune uit en had daardoor een mooi uitzicht over de stad. Dat zijn toch wel de plekken waar je normaliter niet komt. Toch waren we weer blij wat vastere grond onder onze voeten te hebben.
Na de rondleiding bedankten wij Dave hartelijk en liepen met suizende oren weer terug naar onze auto. Na zo’n overdaad aan informatie, heb ik bewust dit artikel wat korter gehouden. Om jullie alle details te besparen, houden we het maar op: stadion nummer 39, check!
#39 Macron Stadium, Bolton Wanderers FC, check!