Waarom Forest GREEN Rovers zijn naam eer aan doet

Of het nu een heerlijke malse biefstuk is, een hamburger of een rundercarpaccio; ik word gelukkig van vlees! Misschien heeft het te maken met een diep gewortelde, mannelijke oerdrift, maar in mijn beleving is het gewoon een goede combinatie: mannen en vlees. De gemiddelde man is in zijn element met een biertje in zijn ene hand en een barbecue-tang in zijn andere hand; de lappen vlees op de gloeiende kolen transformerend tot een traktatie op het bord, het liefst voorzien van veel saus. De schok was bij ons dan ook erg groot, toen we vernamen dat we op weg waren naar een club die sinds 1 november 2014 door het leven gaat als een veganistische club. Veganisme, de levenswijze waarin wordt gestreefd naar het vermijden van het gebruik van dierlijke producten. Niet alleen het vlees van de dieren, maar ook alle producten die daarvan vervaardigd zijn, zoals leer, bont, wol, zuivel en honing. Welkom bij “the little club on the hill”! Welkom bij Forest Green Rovers!

Mede vanwege schulden, werd Forest Green Rovers in augustus 2010 overgenomen door Dale Vince, een Green Energy tycoon en eigenaar van Ecotricity. Een paar maanden later werd hij voorzitter. Het zal voor de supporters best een bijzonder moment zijn geweest in februari 2011, toen Vince een verbod lanceerde op de verkoop van vlees bij de club. De fans die normaal in de rust lekker een hamburger naar binnen konden werken, kwamen van een koude kermis thuis. In juli van dat jaar werd ook vis van het menu gehaald en de koeienmelk werd vervangen door sojamelk. Inmiddels zijn de supporters, spelers en medewerkers er wel aan gewend. De veganistische inslag wordt niet alleen zichtbaar in het menu. De naam The New Lawn is ontstaan, nadat Dale Vince het veld liet vervangen door een volledig organisch veld, wat gemaaid wordt door een robot, gevoed door zonne-energie, terwijl er 180 zonnepanelen op het dak zijn geplaatst om de club van stroom te voorzien. Daar houdt het niet op voor FGR. Er moet op korte termijn een nieuw ECO park komen, voorzien van een volledig houten stadion.

forest_green_rovers_6

forest_green_rovers_5

Dit seizoen is de club via de play-offs gepromoveerd naar League Two, waardoor Nailsworth met slechts 5.794 inwoners de kleinste plaats zal worden met een team in de Football League. Niet alleen Nailsworth, maar ook de club ligt eigenlijk in niemandsland. Tussen het vele groen van de Gloucestershire kwamen we ineens bij het stadion van de Green Army. Het begon inmiddels al een beetje te schemeren, maar Kate Hill van de receptie wist dat we zouden komen. Helaas waren we wat later dan gepland, dus eigenlijk stond ze op het punt om naar huis te gaan. Gelukkig was ze vriendelijk genoeg om ons nog even rond te leiden, hoewel ze ons tijdens de rondleiding wel meerdere malen het gevoel gaf dat we door moesten lopen.

We waren binnengekomen via de lange zijde van de tribune. De receptie, alsmede de kantoorruimtes zagen er keurig netjes uit. Alles was schoon, opgeruimd en zag er nieuw uit. Je kon je bijna niet voorstellen dat je bij een voetbalclub was. Bij een businessunit mochten we even op het aangrenzende balkon een foto maken en kwamen we weer tot het besef dat we echt in een stadion waren. Aan de linkerzijde achter de goal hingen er wat vlaggen op de terraces. De lange zijde aan de overkant was nauwelijks een tribune te noemen, maar de North stand zag er weer iets tribune-waardiger uit. Robbie de Robot had een vrije dag, want er liep heel ouderwets gewoon een terreinknecht achter een grasmaaier. De schemering was nu echt wel behoorlijk ingevallen en Kate stond te popelen om naar huis te gaan. We besloten nog een rondje te lopen langs de buitenkant van het stadion. Terwijl we langs de groene ECO-autootjes en oplaadpalen liepen, zag de achterkant van de tribunes er een stuk minder indrukwekkend uit. Misschien had het ook te maken met de invallende duisternis, maar je werd er niet echt vrolijk van.

forest_green_rovers_13

forest_green_rovers_2

forest_green_rovers_4

forest_green_rovers_10

forest_green_rovers_11

Toen we het hoekje omgingen richting de korte zijde, sloeg de schrik ons om het hart. Bart liep voorop, maar deinsde verschrikt terug. Zijn hoge gilletje en de pure angst in zijn ogen deed ons verstijven. Hier was iets heel ergs aan de hand. Militaire invasies, een kudde losgeslagen olifanten, provocerende hangjeugd met messen… we wisten het niet. Voorzichtig, met het hart in de keel, keken Sebastiaan en ik om het hoekje. Er bleek een lief schoothondje te zitten, die graag even wilde spelen met deze Hollandse groundhoppers. We kwamen niet meer bij van het lachen.

forest_green_rovers_7

forest_green_rovers_8

Al met al een hele bijzondere club, die ons toch niet enorm kon bekoren. En dat terwijl het grote Barcelona haar logo heeft gebaseerd op het logo van Forest Green Rovers. Vermoedelijk heeft het toch vooral te maken met het veganistische, groene karakter van de club. Op zich een nobel streven, maar net iets te ver doorgevoerd. Het was te donker om nog door te gaan naar een volgende club. Het werd tijd om terug te gaan naar Bristol; lekker naar de pub; genietend van schuimloos bier en een groot stuk vlees!

forest_green_rovers_9

#15, The New Lawn, Forest Green Rovers, Check!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *