Het gebeurt niet vaak dat twee rivalen al zeven jaar een stadion met elkaar delen, maar tussen 2010 en 2017 is dat wel het geval bij Cheltenham Town en Gloucester City. Door zware overstromingen is het stadion van Gloucester City al jaren niet meer bespeelbaar en daarom keken we reikhalzend uit naar het stiekeme bezoek aan deze “abandoned ground”. Maar voordat we een bezoek zouden brengen aan Meadow Park, reden we langs het Abbey Business Stadium van Cheltenham Town en dus ook tijdelijk van Gloucester City.
De rivaliteit tussen beide clubs is heden ten dage nog steeds behoorlijk hevig, hoewel de laatste competitiewedstrijd tussen beide ploegen in 1997 heeft plaatsgevonden. Dit heeft alles te maken met de stijgende prestaties van the Robins, die momenteel op het vierde voetbalniveau acteren, terwijl de ploeg uit het naburige Gloucester twee niveaus lager speelt. Mede daarom is Forest Green Rovers momenteel een steeds grotere rivaal geworden van Cheltenham Town. Dit komt vooral door het seizoen 2015/2016, waarin beide ploegen 1e en 2e werden in de National League. Cheltenham Town promoveerde, terwijl Forest Green Rovers in de finale van de play-offs verloor van Grimsby Town. In het seizoen 2017/2018 zullen beide ploegen elkaar weer tegenkomen in League Two.
Bij het betreden van de parkeerplaats werden we staande gehouden door twee parkeerwachten die ons eigenlijk niet door wilde laten. Er stond immers een wedstrijd gepland voor die middag, dus we mochten uiteindelijk wel even het terrein oprijden om snel wat foto’s te maken, maar het stadion zouden we niet inkomen. Gelukkig bleek het allemaal wel mee te vallen. Terwijl we wat onwennig en verdwaasd over het parkeerterrein liepen en Sebastiaan wat foto’s aan het maken was, werden we namelijk aangesproken door een vriendelijke man die vroeg of hij ons kon helpen. We legden uit wie we waren en wat we deden en hij verzocht ons even te wachten, omdat hij nog even iets moest afhandelen. Tot onze vreugde kwam hij vlak daarna terug en opende voor ons de poorten van het stadion. Nu verwachtten wij niet een voltallig bestuur, dat ons ineens zou gaan rondleiden, maar we waren best verbaasd dat de man gewoon bij ons wegliep en ons verbouwereerd achterliet. Blijkbaar mochten we op eigen initiatief een rondje lopen. Voorzichtig gebarend probeerde ik duidelijk te krijgen of we ook de tribune op mochten lopen. De duim omhoog die ik terugkreeg was afdoende.
We konden alleen aan één lange zijde van de ground lopen, maar toch hadden we een goed overzicht van Whaddon Road, zoals het stadion in de volksmond vaak wordt genoemd. Het zag er netjes en verzorgd uit. De stoeltjes waren wat verkleurd, maar het zag er uit alsof er over nagedacht was. Het was met zorg neergezet en als finishing touch hebben ze Roodkapje er overheen laten kotsen. Maar ja, de clubkleur is rood, dus zo gek is dat niet. Het paste eigenlijk precies bij de status van de club: te groot voor een zakdoek, te klein voor een tafellaken.
Toen we er genoeg van hadden, werd de poort weer voor ons open gedaan en besloten we nog even de clubshop in te lopen. Ik kocht een sjaal voor mijn verzameling. Bij het verlaten van het parkeerterrein konden we het niet nalaten even te grinniken richting de parkeerwachten. We waren toch gewoon weer mooi binnengekomen.
#16, Whaddon Road, Cheltenham Town, Check!