Na een hele korte nacht in Swansea stond er om 10.00 uur een tour door het Principality Stadium in Cardiff gepland. Eigenlijk zouden we zelfs eerst nog naar het stadion Cardiff City gaan, maar aangezien we tot diep in de nacht met twee nieuwe vrienden uit Manchester op pad waren gegaan in Swansea, was het al heel erg moeilijk om enigszins op tijd bij het nationale rugby stadion te zijn. Met slechts vier uur slaap, wetend dat we niet de hele avond aan de Spa blauw hadden gezeten, wisten we na een snel ontbijt ons half slapend richting Cardiff te begeven. Eén ding was zeker: we zouden niet op tijd aankomen in Cardiff.
De halve autist in mij maakte zich natuurlijk al zorgen, want we hadden deze tickets voor een rondleiding op voorhand al online geboekt, dus ik vreesde dat we niet meer binnen zouden komen. Gelukkig viel het mee. De receptioniste adviseerde ons even naar de clubshop te lopen om daar het verhaal uit te leggen. Gevolg: we kregen een privé-rondleiding van een manke, maar uiterst vriendelijke jongedame. Ze had heel veel geduld met ons en liet zich niet van de wijs brengen door drie uitgeleefde, slaperige hoofden, waarbij met name Sebastiaan de hoofdrol speelde; ik heb zombies gezien die er beter uit zagen. De hele rondleiding heeft hij ook geen woord gezegd. Het is nog een wonder dat we bij dit blog ook wat foto’s kunnen plaatsen, want dat was deze ochtend zo’n beetje zijn enige activiteit.
Eigenlijk hadden we niet zoveel met dit stadion, maar voorheen werden hier wel FA Cup finales gespeeld, ten tijde van de verbouwing van Wembley. Het Principality Stadium, beter bekend als Millennium Stadium, zou ook het decor worden van de Champions League finale van 2017. Toch was het vooral de sport rugby die de boventoon voerde. Gewillig lieten we ons rondleiden door het grote, toch wel indrukwekkende stadion, waarbij Bart en ik nog enige affiniteit tevoorschijn wisten te toveren met hetgeen onze gids wist te vertellen. Ons project is natuurlijk voetbal-gerelateerd, dus bij alle genoemde namen van rugby-helden ging er daadwerkelijk geen enkel belletje bij ons rinkelen.
Uiteraard begon de tour aan de buitenkant, waarbij het wel bijzonder was om te zien dat een deel van de tribune van het daarnaast gesloopte stadium nog steeds aanwezig was. Dit konden ze namelijk niet afbreken, omdat het ook deels gebruikt werd als constructie van het Principality Stadium. Ondanks de amusante verhalen die ons werden verteld, keken wij toch vooral uit naar het moment dat we de groene mat zouden zien. Voordat het zo ver was, mochten we wel nog plaatsnemen achter de tafel waar normaliter de persconferenties worden gegeven. Tevens mochten we even de kleedkamer in, waar ze ook een toespraak van de coach vlak voor een belangrijke wedstrijd lieten horen, om zo een natuurgetrouwe weergave te geven wat er zich afspeelt vlak voor een wedstrijd. Om deze beleving nog realistischer te maken, werd de opzwepende muziek ten gehore gebracht, waarmee wij als professionele rugbyers het stadion in mochten lopen. Dat gaf wel een machtig gevoel. Met een capaciteit van bijna 75.000 behoort dit stadion natuurlijk tot één van de grootste die wij tijdens dit jarenlange project zullen bezoeken. We keken bewonderend rond, natuurlijk met uitzondering van Sebastiaan, wiens ogen vaker gesloten dan open waren.
We vervolgden de tocht door de catacomben van het stadion, waarbij we ook nog in een kleedkamer terecht kwamen waar voetbalshirtjes van het nationale team van Wales hingen. Zo konden we zelfs nog een foto maken van een shirtje van Gareth Bale, om zo toch een voetbaltintje te geven in al het rugbygeweld. Boven in het stadion aangekomen, hadden we een nog mooier uitzicht en werden we in de gelegenheid gesteld om op de foto te gaan met een niet nader te noemen beker, die blijkbaar van grote waarde was. Het wel het enige moment waarop we een glimlach bij onze eigen zombie Sebastiaan konden ontwaren.
Ondanks het imposante stadion, waren we blij dat de tour voorbij was. Natuurlijk had dit te maken met de staat waarin wij verkeerden, maar sowieso was het bezoek voor ons te lang en veel te veel georiënteerd op rugby. We hadden het absoluut niet willen missen, maar of we ooit een rugbywedstrijd gaan bezoeken wagen wij te betwijfelen.
#20 Principality Stadium, check!