”John van Zweden belt’ staat er op het scherm van de telefoon die Arjon zojuist in m’n handen drukt. Het is zaterdagmiddag en rijden net Bristol weer in, na een dag lang stadions te hebben bezocht. Omdat Arjon achter het stuur zit en al z’n aandacht bij het linksrijden in een Engelse auto nodig heeft, passt hij z’n telefoon aan mij door. John van Zweden, de behangkoning uit Den Haag, oud-eigenaar van Swansea City die zijn aandelen het jaar ervoor voor vele miljoenen verkocht heeft; waarom zou hij ons bellen!?’.
Een paar weken daarvoor had Arjon contact gehad met Swansea City voor het regelen van tickets voor de match tegen Manchester United; een wedstrijd waarvoor het niet erg makkelijk is om kaarten te krijgen. De receptioniste moest ons teleurstellen, maar had toen het nummer van John doorgegeven, ‘probeer het anders eens bij hem!’ De Hagenees in hart en nieren had vervolgens opgenomen, maar moest ons uiteindelijk ook teleurstellen. ‘Ja, het is wel Premier League heh…’ Dat weten we John, dat weten we.
Met de gedachten dat we deze match helaas over moesten slaan reisden we af naar Bristol en regio. Tot dat ene belletje van Meneer van Zweden. (Lees met Haags accent) ‘Hee gastuh, klopte het dah jullie op zoek waren naar drie kaartuh voor Swansea morgeh? Ik heb erg muh best motte doen, maar heb er drie voor jullie kenne regelen! Ontmoet me ff in de pub tegenover het stadion voor de wedstrijd.’ Nadat hij heeft opgehangen, kijken Sebas en Arjon me vragend aan, ze hebben echter maar de helft van het gesprek meegekregen. Ik mag het verlossende woord verkondigen: ‘we gaan morgen naar f*cking Swansea – Manchester United!!!!’
De volgende dag rijden we vanaf Bristol naar Swansea in Wales. Dat we Wales binnenreden, is ook te horen aan het taaltje dat wordt gesproken op de radio, dat echt meer op Arabisch lijkt dan op Engels. Nadat we zijn ingecheckt bij wat wel het goedkoopste hotel van Swansea zou moeten zijn, lopen we richting het Liberty Stadium. Onderweg komen we eerst langs het oude stadium van Swansea; Vetch Field. Het stadion is inmiddels veranderd in een stadspark, maar de middencirkel is in de vorm van een bloemenperk behouden. We raken aan de praat met een oud mannetje met drie tanden en een hond. Hij vertelt prachtige anekdotes over het oude Vetch Field. Hij kan zich bijvoorbeeld nog herinneren dat hij in dat stadion ooit een concert van The Who heeft bezocht en voor het eerst een ‘funny sigaret’ had gerookt. Hij vertelt het met een big smile op z’n gezicht, terugdenkend aan vroeger.
We lopen door naar het nieuwbouwstadion van Swansea. Zoals afgesproken ontmoeten we John van Zweden in de pub tegenover het stadion. De imposante zakenman is niet alleen, maar heeft ook nog een stuk of 30 andere Hagenezen bij zich; een zeer bont gezelschap, maar de sfeer zit er al goed in! De ene na de andere Haagse moppen vliegen ons om de oren. Na de overhandiging van de tickets wensen we John een goede wedstrijd en lopen we naar de ingang van het stadion
Het stadion is gloednieuw, en dat merk je. Van een authentieke ambiance kan je niet spreken. In het stadion worden we naar onze plekken gewezen in de hoek van het stadion dicht aan het veld, omringt door Aziaten met camera’s. Swansea begint de wedstrijd met Nederlanders Mike van der Hoorn in de basis en Leroy Fer op de bank. Bij Manchester United zitten er twee landgenoten op de bank; Daley Blind en Timothy Fosu-Mensah.
Het is geen gelukkige wedstrijd voor Swansea tegen het grote United. Zonder ook maar 1 keer zelf druk te zetten vliegen de tegendoelpunten erin. Binnen 33 minuten staat het al 0-3 door een prachtige volley in de kruising van Pogba en tweemaal Ibrahimovic, die na een lange periode van droogte het net weer weet te vinden. Dat hij daar zelf ook blij mee is laat hij zien door zijn eerste doelpunt te vieren met een karatetrap. Een trap waarvan als ik die zou maken, ik geheid al m’n spieren zou afscheuren. Het is een mooi iconisch ‘Zlatan-moment’.
De sfeer in het stadion is ronduit slecht te noemen. Dat de thuisclub inmiddels 0-3 achter staat helpt daar natuurlijk niet bij. Los van dat is er weinig beleving in het stadion, ook van echte woede om de achterstand is niet te spreken; als makke lammetjes bekijken de supporters de wedstrijd alsof ze voor de tv een samenvatting bekijken van een wedstrijd waarvan ze de uitslag al weten.
In de tweede helft laten ook de Nederlanders zich nog even zien. Mike van der Hoorn maakt de toch wel onverwachte 1-3, en Leroy Fer mag invallen bij Swansea. Bij United mag ook Fosu-Mensah nog even invallen, al is dat in de 94e minuut, dus zal hij de bal niet 1 keer raken.
Op de weg terug naar het hotel raken we in gesprek met twee gasten, die denken dat we Welsh praten. We leggen uit dat we uit Nederland komen en vertellen over ons project. Danny en Stephen blijken Manchester United supporter te zijn (in Engeland lopen thuis- en uitsupporters immers gewoon door elkaar heen na de wedstrijd) en net zo voetbalgek als wij. We besluiten samen nog een paar biertjes te doen in het centrum van Swansea. Dat het niet bij een paar biertjes blijft, is ook de reden waarom we de volgende dag als zombies rondlopen in het Principaliy Stadium. Maar het is de legendarische avond meer dan waard, en het maakt de trip aan Swansea toch behoorlijk memorabel…
#18 Liberty Stadium, Swansea City, check!
Was weer een mooie belevenis voor jullie!