De entree naar Victory Park is eigenlijk een wirwar van parkeerplekken. Tussen huisjes, bouwketen en containers door, arriveren we op een centrale plek tussen het nodige hekwerk. Achter de hekwerken bevindt zich nog meer parkeergelegenheid. Wij besluiten onze gehuurde bolide voor de clubshop (ook een bouwkeet) neer te zetten en vervolgen lopend onze weg door de geopende poort van Victory Park. Het hekwerk heeft een beetje de grandeur van het hekwerk bij Liverpool, maar verder loopt elke vergelijking volledig mank met de grote buurman. Regenachtig, grauw, omringd door huizen en een vervallen uitstraling; oftewel geheel passend bij ons Engelse League Project. In dat opzicht voelden wij ons meteen al thuis bij Chorley.
De ground is kenmerkend voor het zesde niveau waar the Magpies op spelen. Aan de lange zijde staat een oude tribune en achter de goal een vrij ruime staantribune. In de verte valt een kleine afgesloten staantribune op. De achterzijde is voorzien van schilderingen en het dak lijkt z’n beste tijd gehad te hebben. Misschien dat dit ook de reden is dat wij hier als toeschouwer niet mogen komen. De grotere staantribune is deels overdekt. We hebben niet het geluk dat we hier een wedstrijd konden bezoeken, maar ik kan me wel voorstellen dat het op deze tribune behoorlijk druk zal zijn. Gemiddeld trekt Victoria Park zo’n 1500 bezoekers, waardoor ze zo’n 300 stuks boven het gemiddelde in de National League North zitten.
Onderweg naar de hoofdtribune lopen we langs een gesloten loket waar de naam “The Magpies nest” prijkt. Net als bij Newcastle United zijn de shirts zwart en wit gestreept, waardoor de bijnaam “de eksters” is ontstaan. De tribune bezorgt me een fijn gevoel. Hoewel de hoofdtribune in 1946 door een grote brand was verwoest, lijkt het alsof de tribune nog ouder is. Persoonlijk kan ik veel voldoening halen uit een smerige, verweerde stenen trappetje met dito leuning. De houten, halfvergane stoeltjes passen perfect bij de aanblik van de omgeving: uitkijkend op een woonwijk, een schoorsteen en de kleine stadionlampen, eenzaam afstekend tegen de bewolkte lucht.
Bij het verlaten van het stadion besloten we, ondanks lichte tijdsdruk, toch nog even de clubshop in te gaan. We werden zeer vriendelijk ontvangen door een breiend vrouwtje. Bij het vernemen van onze Nederlandse afkomst, riep ze zeer enthousiast haar man uit een ander hokje. We bekeken wat snuisterijen, kregen nog een boekje mee, maar helaas was de door mij zo begeerde voetbalsjaal uitverkocht, omdat ze net een FA-cup ronde achter de rug hadden tegen Fleetwood Town, die slechts met 1-2 werd verloren. Ik mocht mijn adres achterlaten en ik zou een sjaal opgestuurd krijgen. We zijn nu precies een jaar verder en de sjaal moet nog steeds zijn weg vinden naar Rotterdam…
#38 Victory Park, Chorley FC, check!