We schrijven april 2018. De strijd om het kampioenschap in de National League South is ongelooflijk spannend. Dartford staat voor hun laatste wedstrijd in verliespunten gelijk met promovendus (!) Havant & Waterlooville, die echter nog een inhaalwedstrijd mogen spelen tegen middenmoter East Thurrock. Het doelsaldo is met twee doelpunten licht in het voordeel van Dartford. Na een uur scoort Havant & Waterlooville de bevrijdende 2-1, waardoor ze virtueel gelijk staan in punten met Dartford, maar nog twee doelpunten tekort komen om de eerste plaats over te nemen. In het laatste kwartier scoren the Hawks zeer dubieus echter nog vier keer, waardoor er ineens een eindstand van 6-1 op de borden staat. Speculaties doen de ronde, maar daar zullen ze in Havant lak aan hebben.
Op de laatste speelronde speelt Dartford uit tegen het al gedegradeerde Bognor Regis Town, terwijl Havant & Waterlooville het thuis mag opnemen tegen het laag-geklasseerde, maar veilige Concord Rangers. Al snel lijkt het een uitgemaakte zaak, want na een half uur staat H&W al met 2-0 voor, terwijl Dartford maar niet weet te scoren. Tien minuten voor tijd is alles anders. The Darts staat inmiddels met 0-2 voor en Concord Rangers is inmiddels inmiddels teruggekomen tot 2-2. Nyewood Lane, homeground van Bognor Regis Town, ontploft. De meegereisde supporters staan te hossen en te springen. Vorig jaar net de play-offs verloren en nu lijkt het welverdiende kampioenschap binnen. De 1-2 valt 5 minuten voor tijd en is slechts een formaliteit; het doelsaldo is niet belangrijk meer, want de concurrenten staan nog steeds op 2-2.
Maar dan slaat het noodlot toe. Geheel volgens de Engelse voetbalstijl, zet Havant & Waterlooville alles op alles om in de slotfase de winnende treffer te scoren op de slechte voetbalmat van West Leigh Park. Een lange bal naar voren, een halve scrimmage, slecht uitverdedigen, een afvallende bal en de bal belandt voor de voeten van Jason Prior, die een ogenschijnlijk houdbare bal, langs de keeper van Concord Rangers werkt. De nummer 9 schreeuwt het uit van vreugde en rent naar de fans. Als het eindsignaal klinkt, zakken the Hawks door hun knieën van verbijstering. Na de degradatie uit de National League South in 2016; de directe terugkeer in 2017, volgt nu meteen het kampioenschap met promotie naar het vijfde niveau van Engeland als gevolg.
Ook ik bleef verbijsterd achter. In de auto van Fortuna Köln naar Sint-Truiden volgde ik deze tweestrijd zeer aandachtig. De chauffeur en vriend naast mij is net zo’n voetballiefhebber als ik en begrijpt mijn passie voor het lagere Engelse voetbal. Vooraf was Dartford één van de vele clubs uit ons project, maar als je eenmaal bij een club geweest bent, waarbij je positief bent ontvangen, zorgt dit toch voor extra aandacht bij de resultaten. En Dartford was één van die clubs. Zoals wel vaker hadden we geen reactie mogen ontvangen op onze email, maar bleek het bezoek zeer geslaagd.
De aanblik van Princes Park lijkt meer op het clubhuis van een golfvereniging dan op die van een voetbalclub. Op het eerste gezicht is het heel sjiek, mede door het gebruik van hout in combinatie met steen. Eenmaal binnen wordt toch al vrij duidelijk dat het hier toch echt om een voetbalclub gaat. Een paar lokale mannetjes zitten rondom een tafel aan een biertje in de kleine, maar gezellige kantine. De bebaarde man achter de tap is verbaasd bij onze aanblik. Na wat aandringen onzerzijds en wat overleg met zijn stamgasten pakt hij een sleutel en gaat ons voor door een lange gang met veel deuren. De grandeur van de buitenkant was inmiddels in dit donkere gangetje ver te zoeken. Toen de laatste deur ontgrendeld werd, werden onze ogen verblijd door een gezellig stadionnetje. Zeker voor het niveau waar ze in spelen, ziet het er erg netjes uit. Aan drie zijdes zien we overdekte staanplaatsen, waarbij meteen een reusachtig houten beeld opvalt, midden in de tribune op de lange overliggende zijde. Deze “Wooden or Oak Man” zou eerst op een plein in Dartford geplaatst worden, maar door een stemming onder de inwoners werd besloten deze op de tribune van Dartford FC te plaatsen.
Princes Park heeft behoorlijk veel aandacht gekregen in de pers. Het in 2006 geopende stadion heeft zelfs de prijs voor de “Best New Non-League Ground” gekregen, vooral vanwege de gebruikte zonnepanelen, de met vetkruid bedekte tribune dienend als luchtfilter, het watercirculatie-systeem en de vloerverwarming. Onze onverwachte reisleider tegen wil en dank, kon daar niet veel over vertellen. Zijn kennis over het sportieve aspect was een stuk groter. En zoals we al vaker hadden gemeld, kon hij het ook wel waarderen dat wij iets van “zijn” club wisten. Gaandeweg werd hij enthousiaster en besloot hij de persoonlijke tour wat uit te breiden. Zo kwamen we via een trappenhuis met prachtige oneliners op de muren in een andere kantine, waar ook de prijzenkast stond. Toen wij een spelersfoto op de muur aanwezen en daarbij vragend konden aangeven: “dit is toch de huidige topscorer van de club met 14 doelpunten”, was al het ijs gebroken, verbaasd over de kennis die wij toch van Dartford FC hadden. Dat wij op weg naar het stadion nog snel even allerlei informatie over de club hadden gelezen, hoefde hij niet te weten.
Bij het verlaten van Princes Park dook hij nog even een donker hokje, waarna hij ons een shirtje van Dartford overhandigde. Door een eerlijke loting was Bart de gelukkig om dit shirt mee naar huis te nemen. Nog steeds kijk ik elke week even wat de plaatselijke trots van Dartford gedaan heeft. Ondanks het feit dat ze maar drie jaar op het vijfde niveau hebben gespeeld in de jaren tachtig, draaien ze nu al jaren mee in de subtop van het zesde niveau en verdienen ze een kans. Helaas bleek Braintree meteen al met 0-1 te sterk, waardoor ze ook in het seizoen 2018/2019 uit zullen komen in de National League South. We blijven hopen…
#32 Princes Park, Dartford FC, check!