Het vijfde stadion op onze tocht was die van het relatief onbekende Alfreton Town, opgericht in 1959 na een fusie en uitkomend in dezelfde competitie als Gainsborough Trinity. Eigenlijk een club zonder noemenswaardige historie. In het seizoen 2010/2011 wonnen ze de National League North en promoveerde ze naar de hoogste amateurklasse. Inmiddels zijn ze weer een divisie gedaald. Wel kregen ze in juli 2011 de nodige publiciteit, omdat ze in de voorbereiding het grote Sheffield Wednesday met maar liefst 14-0 versloegen!
We kwamen in een hele rustige woonwijk, waar zo te zien de gemiddelde leeftijd ver boven de pensioengrens lag. Misschien kwam dit ook omdat het natuurlijk een gewone vrijdagochtend was, maar aan de huizen te zien, leek het wel een bejaardenwijk. We parkeerden de auto op het naastgelegen terrein van de Alfreton Town Supporters Social Club en de Impact Arena, maar vrijwel direct werd ons vriendelijk doch dringend verzocht ergens anders te parkeren. Bart en Sebastiaan zouden alvast even gaan kijken en ik zou de auto parkeren tussen de nieuwsgierig kijkende, schuifelende oudjes.
Toen ik weer aankwam bij de Impact Arena, was de grote rode deur ineens geopend en stond een dame mij al op te wachten. Meteen kwamen ook de gezichten van mijn vrienden in beeld en ze maanden mij enorm op te schieten, want er was niet veel tijd. De camera was al opgesteld en we mochten even snel een foto maken, maar daarna moesten we meteen weer vertrekken uit het stadion. Nauwelijks de tijd om even rond te kijken, nam ik plaats aan de rand van het stadion met de inmiddels bekende A4-tjes. Bordjes omhoog, glimlachen, fotootje maken en weer wegwezen. Dus dat verstaan ze onder een “bliksembezoek”. Sebastiaan en Bart waren dus al binnen gelaten en de vrouw had verteld dat ze geen tijd had, maar na licht aandringen, mochten we dus wel even snel een foto maken. Uiteraard gingen we nog een rondje om het stadion maken en zagen we al die tijd de auto van de vrouw nog staan, dus waar ze het zo druk mee had, weten we tot op de dag van vandaag nog steeds niet.
Toen we langs de lange zijde door een parkje liepen en we aan de andere korte zijde terecht kwamen, konden we een heuveltje beklimmen en zo nog een goed uitzicht over de Impact Arena krijgen. Bij die naam verwacht je ergens toch een groot, rond, heroïsch stadion wat een grote impact zou moeten achterlaten bij de bezoekers. In werkelijkheid was het een klein, rood, vierkant stadionnetje. Maar toch had het wel een behoorlijke impact op ons. Alles zag er redelijk verzorgd uit en het had iets lieflijks; alsof Hans & Grietje samen met Klein Duimpje, Roodkapje en een stuk of zeven dwergen hadden besloten een voetbalelftal op te richten en derhalve meteen even een stadionnetje hadden laten bouwen, waarvan Roodkapje de kleur mocht bepalen. Je begrijpt meteen waarom ze de originele bijnaam “the Reds” hebben gekregen.
Net als bij divisiegenoot Gainsborough Trinity stond er bovenop één van de tribunes een zelfgebouwd hokje van planken en zeil voor de cameramannen. Het zag er wat stabieler uit dan bij hun concurrenten, maar nog steeds zou ik opteren om gewoon plaats te nemen op één van de tribunes.
Opvallend genoeg lag ook het veld er meer dan keurig bij, hoewel het ook niet helemaal recht was. Naarmate je beter ging kijken zag je heus wel dat Roodkapje opnieuw even naar de plaatselijke bouwmarkt zou mogen gaan om wat nieuwe, rode verf aan te schaffen, maar onze algemene indruk bleef wel dat het een leuk, knus stadion is.
Stadion #5, check
Teruggekomen bij de auto zagen we nog wat verwarrende bordjes hangen, waardoor we toch begonnen te twijfelen wat ze daar in dat stadion doen op een zaterdagmiddag.